allah beni sınıyo

bugün okuldan sonra yeni bi arkidişle taksime gittik, şatılın arka tarafına doğru oturduk. burdan tüm şatılcı gençleri uyarıyorum; ön taraflarda soğutma işe yarıyor ama arkalara yetişmiyo bu hayvan sıcaklarda. ben de medeni cesaretimi kullanıp şoför beye gittim ve şoför bey klimayı biraz daha açar mısınız dedim fakat adam benle konuşurken sürekli arkaya bakarak konuşuyodu ve kesin kaza yapacaktık ben de neyse sikerler diyip yerime döndüm tabiy. neyse gittik danışmanda oturduk, danışman nispeten soğuktu. eve dönerken bindiğim dolmuş bozuldu 3 kez durduk şöfer efendi genç bi beydi, inip 15 dakka bekletti bizi her seferinde, canı saolsun hiç kızmadım çünkü motorun ne kadar ısındığını klimanın içeri üflediği alevli havadan ben de çok pis anlamıştım. eve gelmem baya uzun sürdü doğal olarak. neyse eve geldim. sabahtan beri yarım tostla durduğumu ve bi lipton icetea, altı çay bi de bira içmiş olduğumu farkettim, midem çok hoştu. yemek yiyemeyecek kadar umutsuzdu. moliyi parka götürdüm. kaka çiş yaptı. eve döndüm yeğenlerim bağırıyorlardı. sonra birinin bezini benim odamda değiştirdiler. onlar gidince camı açtım, koku da gitsin diye. fakat bu esnada bizim kapıcının oğlu beyfendinin arkadaşlarından biri de askere gidiyordu. bütün mahalleli toplanıp, en büyük asker bizim asker diye bağırdılar. ve ben yarınki mühim mini sınava çalışmaya çalışıyordum. sonra, TEKBİİR diye bağırdılar, ardından da ALLAHUEKBER dediler. bunu bi kaç kez tekrar ettikten sonra yoruldular. löylöy mü çekyonuz olm demedim kesinlikle, geçen ramazan cinnet geçirip camdan davulcuya bağırdığım gibi de bağırmadım hiç. onlar allahuekber demeye devam ederken ben de YA SABIR diyordum, sepese sınavı ne olacaktı peki ve tam şu cümleyi yazarken ÇALMAYA BAŞLAYAN ZURNA?