21 Ocak 2009 Çarşamba

54j93jgımhgj654

ölüm korkusunun mortalofobi veyahutta kemküm disorder gibi havalı bir ismi varsa bilemiyorum, ama eğer yoksa lugata eklenmesini, böylelikle tüm insanlık olarak kendimizi bununla etiketleyip hem özel hem de zavallı hissedebilmemizin sağlanmasını frankfurt okulundan talep ediyorum.
bu sabah annemin babası öldü, sanırım daha bir hafta önce hiçbir şeyi yoktu ama bu 90 küsür yaşında olduğu gerçeğini değiştirmiyor. benim bilince kavuşmaya başladığım yaşlar onun koltuğunda uyuya kalmaya başladığı döneme denk geldiğinden olsa gerek pek bir duygusal bağımız yoktu. hastaneye kaldırıldığında görmeye gidemedim. gitmediğim için de mutluyum, ailede tanıdığım en inançlı insan diyebileceğim birinin bile yaklaşan ölümden korktuğunu birebir tecrübe etmek dayanabileceğimden fazla rahatsız edici olurdu. en azından onun ölünce gidebileceğini düşündüğü bir yer vardı.

1 yorum:

Adsız dedi ki...

ilk başın sağolsun entryn ben olayım.