yo h ya

Türkler(?) 'kendi' kültürleriyle barıştı çılgınlığı bana biraz batının ilmini bilmini değil ahlaksızlığını aldık safsatasını hatırlatıyor. Barışacak kadar yabancılaştığımız - ki bence yabancılaşmak da doğru bir terim değil burada çünkü büyük bir çoğumuzun hayatında hiç tanımadığı (national geographic afrikadaki 30 kişilik kabilelerin kültürünü de tanıtıyor o ayrı) bir kültürden söz ediyoruz, bu durumda kendi kültürümüzle barışmış değil tanışmış olmalıyız.
Kendi kültürümüz olmayan ama bugün büyük şehirlerde sürdürdüğümüz şey ise bir rivayete göre batı kültürü dedikleri şey olsa gerek. İddia edilene göre bizim olan kültüre geri dönmek için fazlasıyla dışardan bir şeyi öğrenip, adapte olup, taklit etmemiz gerekiyormuş gibi gözüküyor, taklidin taklidinin taklidi olacak bu yeni biçimle barışmak ne kadar anlamlı ve gerçek şüpheliyim. Zaten biz bizim olanı şimdiki kafalarla taklit etmeye çalışırsak muhtemelen acayip bir ürün verecek ki o ürünü görmüşlüğüm oldu, hoş bir şeye benzetememiştim.
Herşey bir yana gerçekten kendi kültürümüz diye bir şeyin mevcudiyeti doğruysa, o kültürün hangi kısımlarıyla barışmalıyız, sadece bize bugün sempatik gelen oryantal kısımlarını alsak olur mu mesela? Yoksa mecburen külliyatına sahip çıkıp töresinden giysisine kadar barışabilecek kadar ileri gitsek mi? En iyisi sadece bir kaç şarkıyı (türkü mü deseydim hay allah) seçip almak ama onların içine henüz 13- 14 yaşına girmiş köylü güzellerinin seksapeline vurgu yapanları katmasak olur mu peki? O kültürün ahlakı ne olacak bir de o var tabii. Ziya Gökalp kadar çaresizleşip kültürle ahlakı iki ayrı kefeye koyalım bari de hiç olmazsa indigoda kızlı erkekli eğlenebilelim.