kafehaus

yastık köpeğin bacağını kopardığını, sabah kendine geldiğinde üzülüp diktiğini hatırlıyor musun. bunu utanmadan anlatabiliyor olmanın kıymetini bilmeliymişim. bugünlerde kamuya daha iyi bir izlenim bırakmak istiyor olabilirim.
önce leyla sonra lokal olan kafehaus'taki yeşil koltuk ve avize pek güzeldi, tabii gitmiş onlar. ama onların yerinde yeni bir avize ve benzer koltuklar var. kafehaus sınırları dahilinde çeşitli sıkıcı ama niyeyse benim çok fazla anlam yüklediğim bir çok maceram oldu. bunlar, ilk kez parlament sigara içmek, ilk kez buluştuğum biri tarafından üst katta fizik-kimya çalıştırılmak, ilk kez alman cheesecake yemek, ilk kez kibarlıktan ve utangaçlıktan parmak patatesleri bıçakla keserek yiyen birini görmek, ilk kez biriyle fiyasko seksler hakkında serious talklar yapmak ve limonatayı naneyle sevmeye başlamak gibi günlük hadiseler tabiykide.